مقایسه دقت اندازه گیری های فک پایین در نگاره های توموگرافی خطی و اسپیرال

مقدمه: برای تهیه تصاویر تشخیصی برای درمان های دندان پزشکی از جمله ایمپلنت، تکنیک های رادیوگرافی مختلفی به کار برده می شوند. با استفاده از تصاویر مقطعی (cross sectional) مانند توموگرافی توانایی مشاهده استخوان موجود افزایش می یابد. این تصاویر اغلب با دو روش خطی و اسپیرال تهیه می گردند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه دقت اندازه گیری های رادیوگرافی تصاویر حاصل از دو روش خطی و اسپیرال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 20 محل روی مندیبل خشک انسان (10 ناحیه در قدام و 10 ناحیه در خلف سوراخ چانه ای) انتخاب و تصاویر رادیوگرافی از هر ناحیه با دو روش توموگرافی خطی و اسپیرال تهیه گردید. کلیه توموگرافی های موجود، بر اساس متغیر های ارتفاع و ضخامت مندیبل، توسط 2 رادیولوژیست بررسی شد، سپس مندیبل ها در نواحی مشخص شده برش داده شد تا اندازه واقعی متغیرها به دست آید. اندازه های حاصل از توموگرافی ها در 3 گروه خطای بیشتر از 1+ میلی متر، بین 1+ و 1- میلی متر و کمتر از 1- میلی متر طبقه بندی شد و توسط آزمون pearson's chi-squared آنالیز گردید (05/0 = α). همچنین ضریب cohen’s kappa به منظور ارزیابی قابلیت اطمینان بین مشاهده کنندگان تعیین گردید. یافته ها: در مقایسه دقت اندازه گیری های رادیوگرافی توموگرافی خطی و اسپیرال، بر اساس متغیر ارتفاع تفاوت آماری معنی داری یافت نشد (05/0 < p value)، همچنین بر اساس متغیر ضخامت اختلاف معنی داری بین تکنیک ها وجود نداشت (05/0 < p value). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، دقت تصاویر حاصل از هر دو روش توموگرافی خطی و اسپیرال مشابه و در مقایسه با ابعاد واقعی قابل قبول می باشد.